Mijn 2021-emmertje
vrijdag 31 december 2021
Aan het einde van het jaar flitsen alle gebeurtenissen altijd weer even voorbij en vragen we onszelf af hoe het kan dat er alweer een jaar voorbij is. Wat ging het weer snel.
Waar ik eind 2020 zelf nog terugkeek op een ‘heftig, maar leerzaam jaar’ en iedereen (en vooral mezelf) een ‘saai, rustig, kabbelend jaar’ toewenste voor 2021, lijkt dat jaar wel een langzame, gemoedelijke rivier vergeleken met 2021.
Dus, laat ik voorzichtig zijn met m’n woordkeuze voor komend jaar 😉
Ook dit jaar had weer zo z’n uitdagingen, zacht uitgedrukt. We begonnen met diepe dalen, maar halverwege het jaar draaide dit om naar hoge pieken. Heen en weer geslingerd in verschillende emoties, iedere dag kon weer anders zijn.
Kort samengevat
Januari: Ziekenhuisopname + herstel 2e miskraam
Februari: Benodigdheden uitzoeken voor verbouwing / verhuizing, eindelijk winkels bezoeken na lockdown
Maart: Definitieve verhuizing van de oude kas naar de nieuwe kas
April: Alle spullen nalopen en bestellen + overleg met diverse partijen voor verbouwing + verhuizing woonhuis
Mei: Herstel + verwerking 3e miskraam
Juni: Sleuteloverdracht nieuwe huis
Juli: Klussen, klussen, klussen – Projectmanagement kan op m’n CV erbij
Augustus: Verhuizing, nog zonder keuken + Hond toegevoegd aan ons gezin + Ziekenhuisbezoekjes voor onderzoeken
September: Keuken geplaatst, nog veel werklui in huis en wéér een positieve zwangerschapstest
Oktober: Eindelijk een goeie 12 weken echo <3 + daarna meteen op vakantie naar Turkije gegaan om het te vieren
November: Verder klussen in de babykamer + dochter 3 weken met flinke buikgriep + schilder in huis
December: Een goeie 20 weken echo <3 + schilder buitenkant huis
En nee, met deze samenvatting wil ik geen medelijden of iets in die richting uitlokken, dat hoeft zeker niet. Ik knijp in m’n handjes met het leven van mij en m’n gezin en ben super dankbaar voor wat we allemaal hebben bereikt. Maar makkelijk was het afgelopen jaar zeker niet, er zijn mensen voor minder in een gesticht beland denk ik. Ik vind het altijd fijn om aan het einde van het jaar een soort ‘recap’ te maken, dan besef je je weer even waar je het jaar begon en waar je na een jaar vol gebeurtenissen staat. Tussendoor gingen de ‘normale’ dingen ook nog gewoon door, zoals de zorg voor m’n lieve dochter, het hoogseizoen in de kas en niet te vergeten m’n eigen werk. Gelukkig heb ik de leukste baan en de allerliefste en geduldigste klanten, waardoor ik op sommige momenten even lucht en ruimte had om te doen wat er nodig was. Ondanks alles heb ik toch zakelijk een goed jaar gehaald qua omzet en resultaat, waar ik erg trots op ben.
Vooral in het begin van het jaar heb ik me volledig op m’n werk en het uitzoekwerk voor het huis gestort. Een mooie afleiding van onze grote kinderwens, wat op dat moment erg fijn was. Nu we in ons nieuwe huis zitten en alle werkzaamheden ein-de-lijk zijn afgerond (wat heb ik me daarop verkeken zeg), voelde ons 2e kindje de rust om zich aan te dienen. Inmiddels loop ik trots rond met een groeiende babybump, durf ik het nieuwe babykamertje in te richten en ben ik inmiddels alweer op de helft van de zwangerschap.
Na zo’n jaar vol ups en downs voel ik me nu in december vooral moe. Niet alleen van de zwangerschap met een rondrennende peuter + hond in huis, naast het afsluiten van het werkjaar, maar vooral moe van alle hectiek, nieuwe ontwikkelingen, uitdagingen en het vervullen van onze gezinswensen.
Dus als ik het afgelopen jaar even wat minder tijd voor een ander had, dat was blijkbaar op dat moment nodig. Ik had even genoeg (soms te veel) aan mezelf en m’n eigen gezin. Met hele grote dank aan mijn lieve man die ondanks al bovengenoemde ups en downs, met ook nog een GIGA verbouwing in de kas, uitbreiding van het personeel, lockdown-onzekerheden door Corona en stijgende gasprijzen, zijn hoofd koel wist te houden. Hij keek er soms niet eens meer van op als ik weer even moest ontladen en gaf zonder vragen zijn schouder waarop ik mocht uithuilen en een troostende arm om me heen. Hij kent me als de beste en hoefde me maar aan te kijken om te zien wat ik nodig had.
Moe, maar voldaan, dat omschrijft het misschien beter. Mijn 2021-emmertje is meer dan vol.
Vorig jaar lag ik op Oudjaarsdag na een soort van mental breakdown om 22.00uur te slapen, zou ik middernacht dit keer halen? Vanavond vieren we feest en schiet ik hoogstpersoonlijk met Jip&Janneke champagne 2021 de lucht in, weg ermee. Ik ben ook van dit jaar weer een stuk wijzer geworden. Op 1 januari neem ik de tijd voor mezelf en m’n gezin om ons klaar te maken voor een nieuw jaar. Wat zal ons in 2022 te wachten staan? Ik kijk in ieder geval uit naar half mei, de geboorte van ons kindje, maar geniet tot die tijd nog even van het getrappel in m’n buik. De rest merken we vanzelf wel, ik laat het allemaal maar gewoon op me afkomen, want je weet het toch niet van tevoren. Dat is één ding wat zeker is. Veel hectischer dan 2021 kan het haast niet worden, toch?
2022 – Kom maar op!